20/4/2025
Ναι, είναι ο απόλυτος διαγωνισμός δημοτικότητας του μηχανοκίνητου αθλητισμού και είναι η «απόλυτη πύλη» για να μπει ένας αγωνιζόμενος χωρίς επιπλέον διαπιστεύσεις στο Hall of Fame των αγώνων.
Επιλέχθηκαν από τους φανατικούς φίλους των motorsports και είναι οι τρεις μεγαλύτερες προκλήσεις αγώνων στον πλανήτη: Indianapolis 500, 24 Ώρες του Le Mans και Grand Prix του Μονακό είναι τρεις τελείως διαφορετικοί αγώνες μεταξύ τους, αλλά εξίσου προκλητικοί, απαιτητικοί, δύσκολοι και συχνά επικίνδυνοι. Μόνο ο καλύτερος από τους καλύτερους κερδίζει ένα αγώνα, πόσο μάλλον δύο από αυτούς, οπότε αν υπάρχει νικητής και των τριών τότε αυτόματα «μετατρέπεται» σε θρύλο!
Η επιλογή
Το Triple Crown σε ελεύθερη απόδοση είναι μια ανεπίσημη διάκριση για εκείνους που η αγάπη τους για τους αγώνες αυτοκινήτου εκτείνεται πέρα ??από την οδήγηση μιας κατηγορίας αυτοκινήτου, και «μετακινείται» στην απόλυτη οδηγική αριστεία, να μπορούν δηλαδή να οδηγούν οτιδήποτε πάρουν στα χέρια τους!
Όμως, πότε ακριβώς αποφάσισαν οι φίλοι του σπορ ότι αυτοί οι τρεις αγώνες ήταν ο βασιλιάς και η βασίλισσα του μηχανοκίνητου αθλητισμού; Η αλήθεια είναι ότι με μεγάλη δυσκολία μπορεί κάποιος να προσδιορίσει μία και μόνο ημερομηνία. Το παλαιότερο γεγονός από τα τρία χρονολογείται περισσότερο από έναν αιώνα στο 1911, όταν πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά το Indy 500. Ο πρώτος αγώνας 24 Ώρες του Le Mans διοργανώθηκε το 1923, 100 χρόνια και κάτι πριν, και το Grand Prix του Μονακό διεξήχθη για πρώτη φορά το 1929.
Ωστόσο είναι δεδομένο ότι η μακρά τους διατήρηση στην διαχρονική σκαλέτα του μηχανοκίνητου αθλητισμού έπαιξε ρόλο στο να γίνουν μέρος του Triple Crown και σταδιακά, εκεί, στα '60s ο άτυπος αυτός τίτλος πήρε «σάρκα και οστά»…
Αλλά γιατί οι 24 Ώρες του Le Mans, το Grand Prix του Μονακό και το Indianapolis 500, που γενικά θεωρούνται οι δυσκολότεροι και πιο διάσημοι τρεις αγώνες στον κόσμο είναι αυτοί που αποτελούν το Triple Crown; Η απάντηση έχει δοθεί -το ίδιο άτυπα σαν τον «θεσμό» Triple Crown: η διαφορετικότητα και ο τεράστιος βαθμός δυσκολίας τους.
Η «τριπλέτα» των αγώνων
Από καθαρά αγωνιστική προσέγγιση, το Indy 500 είναι αναμφισβήτητα ο πιο σκληρός αγώνας. Η επιβίωση έστω και ενός γύρου από το «έπος» των 200 γύρων είναι εντυπωσιακή από μόνη της. Με ένα σύνολο 33 οδηγών που αγωνίζονται με ταχύτητες άνω των 350 χλμ/ώρα, ένα και μόνο ανεπαίσθητο γλίστρημα του τιμονιού μπορεί να στείλει το μονοθέσιο στον τοίχο, συχνά με ολέθρια αποτελέσματα.
Κατά δήλωση των εκεί αγωνιζομένων, όσο πιο γρήγορα μπορεί να οδηγήσει κάποιος και όσο πιο οριακά στον εξωτερικό τοίχο, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχει να κερδίσει, αλλά αυτό απαιτεί ένα επίπεδο γενναιότητας και συγκέντρωσης που ξεπερνάει τα ανθρώπινα όρια. Η οβάλ μήκους 4 χιλιομέτρων με την ονομασία Indianapolis Motor Speedway είναι μια πίστα με τέσσερις γωνίες στις εννέα μοίρες, όπου ο καιρός παίζει τεράστιο ρόλο, με τον άνεμο και τη βροχή συχνά να κάνουν τον αγώνα πιο ύπουλο και ακόμα πιο δύσκολο. Είναι ειλικρινά τρομακτικό, αλλά γι' αυτό ακριβώς το λατρεύουν οι ομάδες και οι οδηγοί…
Οι 24 Ώρες του Le Mans είναι μία εξαντλητική διαδικασία, ένα οριακά βάναυσο 24ωρο, συχνά με αέρα και βροχή, και είναι απολύτως συναρπαστικό. Είναι το απόλυτο τεστ αντοχής ανθρώπου και μηχανής γιατί πολλά μπορούν να πάνε στραβά μέσα σε 24 ώρες. Η μεγαλύτερη απόσταση που διανύθηκε ήταν 5.410 χιλιόμετρα το 2010, που ισοδυναμεί περίπου με οδήγηση σε ευθεία γραμμή από το Λονδίνο στη Νέα Υόρκη... Τρεις οδηγοί ανά μονοθέσιο και ένα υποστηρικτική ομάδα μικρότερη από αυτό μιας ομάδας F1, όπου όλοι πρέπει να προσπαθήσουν κάπως να κοιμηθούν λίγο για να διατηρήσουν την εστίασή τους στις απαιτήσεις του αγώνα.
Ο ασυνήθιστος ρυθμός μπορεί να οδηγήσει ακόμα και πρωταγωνιστές μακριά από την επιτυχία, καθώς υπάρχουν τόσα πολλά ψυχικά και σωματικά εμπόδια για να αντιμετωπιστούν πλην των πιθανών τεχνικών προβλημάτων. Από αισθητικής άποψης, το ένα τρίτο του αγώνα που διεξάγεται κατά τη διάρκεια της νύχτας είναι ένα εξεζητημένο θέαμα, με τα αυτοκίνητα να διασχίζουν έναν συνδυασμό σκοτεινών περιοχών και φωτιζόμενων τμημάτων.
Το Grand Prix του Μονακό είναι ο αγώνας που κάθε οδηγός θέλει να κερδίσει, αλλά ελάχιστοι το καταφέρνουν. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι μέχρι σήμερα έχουν υπάρξει 34 διαφορετικοί Παγκόσμιοι Πρωταθλητές της Formula 1, αλλά μόνο 14 από αυτούς έχουν κερδίσει το Μονακό… Η μήκους 3.337 χιλιομέτρων πίστα κατέχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά κάθε οπαδού της Formula 1 και είναι αναμφισβήτητα η πιο εμβληματική πίστα που υπάρχει και η σύνδεσή της με το πριγκιπάτο είναι έννοιες ταυτόσημες.
Ο αγώνας αποτελείται από 78 γύρους στην καρδιά του Μόντε Κάρλο, σε ένα αστραφτερό λιμάνι γεμάτο γιο, ενώ η πόλη-κράτος προσφέρει ένα πλούσιο υπόβαθρο για χλιδή και ευζωία από μεγάλα καζίνο, εμπορικά κέντρα, έδρες σχεδιαστών μόδας, πολυτελή μπαρ και όμορφες επαύλεις. Και τα αυτοκίνητα περνούν ακριβώς από όλο αυτό. Πρόκειται για την απόλυτη δοκιμή των ικανοτήτων και της αυτοπεποίθησης ενός οδηγού, που απαιτεί απόλυτη ακρίβεια και πλήρη συγκέντρωση για προσπεράσεις στην στενή και γεμάτη στροφές πίστα.
Ο ένας και μοναδικός
Ο Graham Hill ήταν ο πρώτος και μοναδικός οδηγός που κέρδισε και τους τρεις, κερδίζοντας το 1972 στις 24 Ώρες του Le Mans, πέντε φορές το Grand Prix του Μονακό και ολοκλήρωσε με ένα θρίαμβο το 1966 στο Indy 500.
Παρόλο που ο Hill πιστεύει ότι το Triple Crown είναι το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα F1, όχι το Grand Prix του Μονακό, η παραδοχή του ότι κέρδισε το Triple Crown αποδεικνύει ότι το ανεπίσημο τότε επίτευγμα ήταν ακόμη προς συζήτηση. Σε μια συνέντευξη του 1975 για το πρόγραμμα «Drive In» της Thames Television, είχε πει: «Κερδίζοντας το Le Mans μετά από πολλά χρόνια προσπάθειας σήμαινε ότι κέρδισα το Triple Crown».
Γεννημένος και μεγαλωμένος στο Λονδίνο, ο Hill σπούδασε μηχανικός πριν ολοκληρώσει την στρατιωτική του θητεία στο Βασιλικό Ναυτικό. Ήταν μέλος του London Rowing Club από το 1952 έως το 1954, και έκανε το αγωνιστικό του ντεμπούτο στη Formula 3 σε ηλικία 25 ετών. Αρχικά εντάχθηκε στη Lotus στη Formula 1 ως μηχανικός, πριν κερδίσει στο ντεμπούτο του στο Grand Prix του Μονακό το 1958 και εξασφαλίσει συμβόλαιο πλήρους απασχόλησης. Τα υπόλοιπα, τα ανέλαβε η ιστορία...
Μέρχι σήμερα, οι μόνοι ενεργοί οδηγοί που έχουν κερδίσει δύο από τους αγώνες του Triple Crown είναι ο Juan Pablo Montoya και ο Fernando Alonso. Και οι δύο έχουν κερδίσει το Grand Prix του Μονακό (Montoya το 2003, Alonso το 2006 και το 2007), ενώ ο Montoya έχει κερδίσει το Indianapolis 500 δύο φορές (2000 και 2015) και ο Alonso έχει δύο συνολικά νίκες στις 24 Ώρες του Le Mans (2018 και 2019).
Σε επίπεδο κατασκευαστών, μόνο η McLaren κατάφερε να κατακτήσει το Triple Crown του motorsport ως ομάδα, αφού κέρδισε το Indianapolis 500 το 1974 με τον Johnny Rutherford, ενώ ο Alain Prost έδωσε το 1984, στη McLaren την πρώτη της νίκη στο Μονακό, και στην συνέχεια το 1995 η Βρετανική ομάδα κέρδισε τις 24 Ώρες του Le Mans με τους JJ Lehto, Masanori Sekiya και Yannik Dalmas.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Γιατί τα αγωνιστικά αυτοκίνητα είναι πολύχρωμα - Τι μάς είπε ο Σωτήρης Κωβός
ΔΗΜΟΦΙΛΗ_252864_380257_type13129.jpg "Honda X-ADV 150 - Έρχεται Ευρώπη!")
